Merhaba,

           Mayıs ayı başlarında şirketimizi arayan, ülkemizin büyük gazetelerinden birinde çalışan bir gazeteci, İnternetten randevu programımız ile ilgili sorular sordu. İnternette dolaşırken, SSK Kdz. Ereğli Hastanesi’nde uygulanan İnternetten randevu programımızı görmüş, "Ülkemizde güzel şeyler de oluyor. Böylesine çağdaş bir uygulamanın bir SSK hastanesinde gerçekleşmesi haber yapılmalı" diye düşünmüş.

          Ülkemizde mutlaka güzel şeyler de oluyor. Ancak, rakipleriniz uçarken siz koşuyorsanız, yerinizde sayıyorsunuz demektir. Koşmaya değil uçmaya, hatta rakiplerle aradaki farkı yok etmek için çok daha hızlı uçmaya ihtiyacınız var demektir. Konu ile ilgili toplantılar bir yana, iki bilişimcinin bir araya geldiğinde bile “Endüstri devrimini kaçırdık, bilişim devrimini kaçırmayalım” demesi, sorunu tanımlayıp çözüm üretmediğimizin tüm toplumca tescil edilmesinden başka bir şey değildir ne yazık ki.

         Bilişim, donanım ve yazılım olmak üzere başlıca iki bileşeni olan bir kavram. Bilindiği gibi, donanım kısmını oluşturan ve yaygın deyimle bilgisayar ve çevre ürünleri, ithal etmek zorunda olduğumuz, ve bu bağlamda da üretici ülkelerin teknolojilerine yatırım yaptığımız bir pazar. Yazılımın ise, özellikle İşletim sistemi, İnternet  ve veri tabanı yazılımları, sayısı onu bulmayan, büyük yazılım devlerinin üretiminde olduğu yine tüm bilişimcilerin bildiği başka bir gerçek. Ülkemiz bilişimcileri için çalışılacak tek bir alan kalıyor : Sektörel çözümlere yönelik uygulama yazılımları. Ancak, önlem alınmaz ise, bu alanda da, ülkemizin adı olmayacak.

          Üretecek durumda değilseniz, tüketmeye hakkınız da yok demektir. Diğer bir deyişle ürettiğiniz kadar tüketirsiniz.

          Kendi küllerinden doğan Anka kuşu gibi, ülkemiz de Osmanlı İmparatorluğunun küllerinden doğdu. Kendine güvenen, “başarı, başaracağım diyenindir” diyen bir ulus yarattı. Ancak, son yıllara damgasını vuran yolsuzluklar, hepimizi demoralize etti. Başarı ödüllendirilmedi, başarısızlık cezalandırılmadı. Öküz altında buzağı aramak , doğal tepki tarzımız oldu.

          Belki yeniden küllerden doğacak kadar kötü durumda değiliz ama, kesinlikle yolsuzlukların toplumsal yapımızdan atılması gerekiyor. Son günlerin birkaç haberi ve olayı durumun zorluğunu gözler önüne seriyor. Bingöl depreminde çöken okul binası ve altında kalan çocuklarımız (yoksa, geleceğimiz mi demeliydim), Yolsuzluk boyutu katrilyonlar ile ifade edilen neşter operasyonu ve göz altına alınan SSK Genel Müdürü ve daha niceleri.

          Ulus olarak, başarıya susamış bir toplumuz. Yurt dışındaki Bilim Adamlarımız ve araştırmacılarımızın başarılarının da hepimizi mutlu ettiği bir gerçek. Geçtiğimiz yıl, dünya kupasındaki üçüncülüğün, ulusal gururun ne kadar çok ön plana çıkmasına neden olduğuna hep birlikte tanık olduk. Bireysel olarak iş hayatımızda elde ettiğimiz irili-ufaklı başarılar bizleri tatmin etmiyor. Artık, ulus olarak geleceğe güvenle bakmak ve karamsarlıktan kurtulmak istiyoruz. Bir zamanlar kendimizi kıyasladığımız ülkelerin başarıları altında ezilmek istemiyoruz. Aşağılık kompleksi düzeyine gelen biz böyleyiz duygularından kurtulmak istiyoruz. Tüketen değil üreten bir toplum olmak istiyoruz. Ve her şeyden önemlisi bütün bunları yapacak insan ve moral gücüne sahip olduğumuzu biliyoruz.