Bilim ve mühendislik alanlarında, yükseköğreniminin iki düzeyinde de benzer oranlar söz konusu (birçok ülkede, lisansüstü eğitimde kadınların durumu biraz daha iyi). Bunun nedeni, bilim ve mühendislik alanında kariyer yapmada, lisansüstü eğitimin öneminin giderek artması. Birçok ülkede, lisansüstü mezunu kadınlar, lisans mezunu kadınlardan oransal olarak daha fazla. Bu da kadınların, özellikle de yükseköğreminin ilk aşamasında (lisans) daha iyi bir performans gösterdikleri ve eğitimlerini yarıda bırakma oranlarının daha düşük olduğu varsayımını güçlendiriyor.

            Tahminlere göre, dünyadaki tüm araştırmacıların yalnızca dörtte birini kadınlar oluşturuyor. 89 ülkeden 34'ünde, araştırmacılar arasında kadınların oranı yüzde 30'dan, 69 ülkede ise yüzde 45'ten az. Bu ülkelerden yalnızca 17'sinde (yüzde 18) cinsler arasında bir eşitlik var. 3 ülkede ise kadınların oranı daha yüksek.

            Araştırmacıların yüzde 46'sı kadın. Latin Amerika ülkelerinde cinsler arası eşitliğe ise ülkelerin üçte biri ulaşabilmiş durumda.

            Araştırmacıların yüzde 15'i kadın. 2003'te bu ülkelerin yüzde 28'i eşitliği yakalamış. Arap ülkeleri, Japonya ve Kore Cumhuriyeti'nde toplam kadın araştırmacıların oranı yüzde 30'dan düşük. Tüm Güney Asya, yüzde 12 ile en düşük orana sahip. Bu oranın düşük olması, büyük ölçüde Hindistan'dan kaynaklanmakta (yüzde 10). Güneydoğu Asya'nın toplam payı ise yüzde 42.Yüzde 32. Yalnızca 5 ülke eşitliği yakalayabilmiş. Yaklaşık yüzde 29

           Özel sektördeki araştırma-geliştirme firmalarında çalışan kadın sayısı, kamu sektörüne göre erkeklerden daha düşük. Avrupa Birliği'nde tüm araştırmacıların yüzde 28'i kadın. Bu oran, kamu sektöründeki ve üniversitelerdeki araştırma-geliştirme faaliyetlerinde yüzde 34'e çıkıyor.

            Türkiye’de 19992000'de kadın öğrenci oranı yüzde 40,4. Kadın öğrencilerin teknik bilimler ve ziraat dışındaki oranları gittikçe yükselmekte ya da sabit kalmaktadır. Sosyal bilimler ve öğretmenlik eğitimini de kapsayan uygulamalı sosyal bilimler, matematik ve fen gibi alanlarda kadın öğrenci oranları erkeklerinkine yaklaşmaktadır. Dil, hemşirelik dahil sağlık bilimleri ve sanat alanlarında kadın öğrenci sayıları erkeklerden fazladır. (TÜSİAD, 2000)

            Kadın akademisyenlerin oranı, % 7'den % 35,42'ye yükselmiştir. Onların da tıpkı öğrencileri gibi yüksek oranda dil ve edebiyat, sanat ve sağlık bilimleri gibi “kadına uygun” alanlarda toplandıkları görülmektedir. Kadınların öğretim kadrosu içindeki yerine baktığımızda akademik kariyerin dışında kalan okutmanlık (% 56.7) ve uzmanlık (% 43.3) gibi görevlerde yoğunlaştıkları görülmektedir (TÜSİAD, 2000).

            Türkiye'de 1960'ların sonunda kamu sektöründe bilgisayar teknolojileri kullanılmaya başladı. Bilişim sektörü 1980'lerden sonra hızla yaygınlaştı ve birçok alanda (sanayi, bankacılık ve sigortacılık vb) kullanılmaya başladı. Kamu sektörünü özel sektör izledi. Bu da tüm dünyada olduğu gibi, bu teknolojinin gerektirdiği insangücüne bir gereksinim yarattı. Bu niteliklere sahip insangücünün istihdamı ile de çalışan ve çalışanlar arasındaki cinsiyet oranları büyük ölçüde değişti.

            (Professional Women in Computer Programming Occupations: The Case of Turkey), adlı araştırmada bilişim sektöründeki çalışan kadınların oranının, hukuk, tıp, mühendislik ve öğretmenlik gibi erkek egemen mesleklerdeki kadar yüksek olduğu ve bu sektördeki kadın oranının, ABD ve Hollanda gibi ülkelerle karşılaştırılabilecek düzeyde olduğu bulundu.

Bu araştırmada araştırmacılar, aşağıdaki sosyolojik konuları incelemişlerdir: Kadınlar, BT sektöründe çalışmayı neden seçmişlerdir? ve BT sektörü onları neden tercih etmiştir?

            Bu sektörün kendilerine mesleki hareketlilik sağlayamayacağını düşünen birçok erkek, bu alanı bırakarak başka işlere geçmiştir. Bunun sonucunda da bilgiişlem alanında kadınlar için birçok yeni fırsat doğmuştur.

Bu sektörde çalışan ve yeni beceriler edinen erkekler, özel sektörü tercih etmiş ve fırsatını bulur bulmaz bilgiişlemle ilgili başka işlere geçmiştir. Bunun sonucunda da kadınların çalışabileceği birçok üst düzey pozisyon açılmıştır.

Kadın-erkek eşitliğini savunan ve kadınların eğitimleri destekleyen cumhuriyet rejimi, bilim ve teknoloji alanında çalışan kadınların oranını göreli olarak etkilemiştir.

Kemalizm'in “pozitif dünya görüşü”, aileleri, kız çocuklarının üniversitelerde doğal bilimler alanında eğitimleri konusunda cesaretlendirmiştir.

Batı ülkeleriyle karşılaştırıldığında, Türkiye'de bilim alanına yapılan mali yatırım düşüktür, bu nedenle bu alan, erkekler tarafından kadınlara karşı daha az “korunmuştur”

Bu alanda çalışan kadınların çoğu, bilgisayar, elektrik, endüstri,  nükleer, inşaat ve jeoloji,  mühendisliği bölümlerinden mezundur. Fen-edebiyat fakültelerinden mezun olanlar, temel olarak fizik, matematik, istatistik ve kimya bölümü mezunlarıdır.

Bilgisayar programcılığı mesleğinde yüksek statüde çalışan kadınların yaş ortalaması 30'dur. Bilgisayar programcılığı mesleğinde çalışan kadınlar, genç, kent doğumlu ve kentte yaşayan, üniversite mezunu kadınlardır. Bu kadınların çoğunun anne babaları da eğitimlidir. Bunlar, bilişim sektöründe çalışan kadın oranının yüksek olmasını etkileyen en önemli etkenlerdir.

Bilişim sektöründe çalışan kadınlar, özel yaşam ve iş yaşamı konusunda da şu eğilimleri göstermektedir: Birinci grup, evlilik yaşamlarında köklü bir değişiklik yapmadan iş ve aile sorumluluklarını bir arada yürütmektedir.

İkinci grup, evliliği ertelemekte ya da reddetmektedir. Kariyer gelişimine öncelik verme konusunda bu iki grup arasında önemli bir fark olmasa da ikinci gruptaki kadınlar, evliliğin hâlâ önemli olduğu bir toplumda artık yalnız yaşamalarını meşrulaştırabilmektedir.

Sonuçta, bilişim sektöründe çalışan kadınların; çok çalışması ve kendine güvenmesi, iş ve ev yaşamını uyumlu hale getirebilmek için pratik çözümler bulabilmesi, evde ve işte yaşanan gerilimi azaltabilecek stratejiler geliştirmeleri gerekmektedir. Bunun için, üç önemli strateji bulunmaktadır: Çok çalışmak, evliliği ertelemek ya da hiç evlenmemek, evlilik yaşamındaki rollerinde köklü bir değişiklik yapmadan iş yaşamını yürütmek.

Sonuç olarak, tüm dünyada toplam istihdamda, özellikle de verimlilik gerektiren işlerde ve bilişim sektöründe; yükseköğrenimde, özellikle de mühendislik alanında ve araştırma alanında hâlâ erkek egemenliğinin söz konusu olduğunu söyleyebiliriz.

Türkiye'de belki toplam istihdam; yükseköğrenim, özellikle mühendislik ve araştırma alanları için aynı şeyi söyleyemesek de bilişim sektöründe durum, gelişmiş ülkelerle karşılaştırılabilecek düzeyde.